Wat doen we onszelf aan?

“In deze tijd van het jaar worden esthetische centra 30% meer bezocht dan in de rest van het jaar”, zo vertelde mij gisteren een nieuwslezer op de tv. “De vraag is vooral naar het wegwerken van buikjes, slanker worden, en het ‘aanvallen’ van cellulitis om de zomer met zelfvertrouwen tegemoet te zien”. Tja, zomer, vakantie, aan het strand of niet, warmte, tijd van weinig kleding en, voor de meesten, het uur van de bijna-naakte waarheid, van het teveel aan kilo’s. De tijd dat ons gebrek aan motivatie om te sporten of om net genoeg, en niet te veel, te eten pijnlijk duidelijk zichtbaar worden. Wat dat betreft heeft de winter zo z’n voordelen. Wat niet helpt, is dat we net de feestdagen achter de rug hebben. En wat is een feest zonder lekker eten? Eigenlijk niet zo’n gelukkig gekozen tijdschema, eerst langdurig feesten en daarna bikini- (badpak)tijd. Voordat we op vakantie gaan, moet dat nog snel even aangepakt, of, zo u wilt, aangevallen worden.

In esthetische centra verklaren we de oorlog aan alles wat ons niet bevalt aan ons lijf. Cellulitis gaan we te lijf, overgewicht wordt aangepakt, rimpels worden geëlimineerd, voor een maatje minder begaan we nog net geen moord en grijze haren worden weggewerkt. Om resultaat te boeken staat ons een heel arsenaal aan middelen ter beschikking. Wat we vooral willen is er jonger uitzien en daar hebben we heel wat voor over. Operatie ‘minder-jaren’. Trainingen, medische ingrepen, camouflage, we schrikken zelfs niet terug voor biologische middelen en toxines. Tijd laat z’n sporen na: trekt voren in ons gezicht, slaat putten in ons vel, hoopt op ongewenste plaatsen vet op en, geholpen door de zwaartekracht, laat lichaamsonderdelen zwaar verzakken. Als we die gevolgen energiek te lijf gaan, dan kunnen we onszelf en onze omgeving op een dwaalspoor brengen waar het onze werkelijke leeftijd betreft. Make-up en verf zijn machtig mooie middelen om lijntjes, grijze haren en vlekken te verbloemen; botulinetoxine, een zeer giftige stof die verlamming veroorzaakt, wordt onder de naam botox gebruikt om tijdelijk af te rekenen met rimpels; zuigapparaten en andere enge werktuigen helpen ons ten dele van vetrolletjes af en als de nood echt hoog is, kan altijd nog het mes erin.

Maar al deze vindingrijkheid helpt niet om slank te blijven en een minimale lichamelijke conditie te houden. Daarvoor moeten we gedrild worden in sportscholen en op een verantwoord dieet gezet worden. Daar worden verschillende specialisten bij ingezet, het valt namelijk niet mee om de tijd te misleiden. ‘Verantwoord dieet’ is een eufemisme voor te weinig en onsmakelijk eten. En die sportscholen, dat is een verhaal apart. In ruimtes met toestellen worden we geacht ons af te beulen, dokters zijn er dol op om ons dat aan te raden. Wat mij altijd weer verbaast als ik een mij onbekende academia inloop, is dat de opgestelde werktuigen me herinneren aan het interieur van een middeleeuwse martelkamer. In martelkamers van vroeger staan schimmige, bruinverkleurde, halfverrotte werktuigen waarmee men vroeger bekentenissen afdwong bij slachtoffers. Ik wil niet stilstaan bij de gruwelijkheden die hier hebben plaatsgevonden en waarvan ik me gelukkig nauwelijks een voorstelling kan maken, ik wil het hebben over de oppervlakkige gelijkenis tussen die twee. Stelt u zich voor dat archeologen van de toekomst de halfverrotte en bruinverkleurde resten van een academia opgraven en die gaan vergelijken met de resten van een echte martelkamer. Dan kan het zomaar zijn dat ze denken met een 20e of 21e eeuwse martelkamer te maken te hebben. En wij? Wij weten dat ze op de één of andere manier eigenlijk gelijk hebben.

Tineke Voorsluys

Terug naar: Tineke’s Blog