Moed(er)

Het woord moeder begint met moed. Nou ben ik er voor mezelf niet over uit of dit de bevestiging is van iets positiefs of gewoon een veeg teken. Moed heb je nodig voor iets wat moeilijk te realiseren is, het heeft iets van durf, dapperheid, onverschrokkenheid, allemaal heel positieve eigenschappen. Maar het roept bij mij geen associaties op met zorgzaamheid en opofferende liefde, wat dan weer volgens de heersende opvattingen alles te maken heeft met moederliefde. Tot de zestiger jaren van de vorige eeuw brachten vrouwen, vaak met (te) weinig geld en met de moed der wanhoop vele kindertjes groot. Vandaag de dag kunnen vrouwen het aantal kinderen dat ze krijgen beperken en vele ‘nemen’ één of hooguit twee kinderen. Een duidelijk signaal dat moeder zijn van een hele schare kindertjes een te zware levensinvulling is onafhankelijk van het feit dat moederschap voor bijna alle vrouwen een oerbehoefte is, een onvervangbare levenservaring. Met de introductie van de pil werd geboorteregeling makkelijk te realiseren en daar wordt massaal gebruik van gemaakt. Zelfs in de islam, die bekendstaat om zijn grote gezinnen, schijnen de vrouwen de voordelen van geboortebeperking ontdekt te hebben waardoor het aantal geboorten drastisch is gedaald; volgens een artikel in Trouw.

Meestal wordt de factor moed buiten beschouwing gelaten wanneer moederliefde hoogdravend door dichters en schrijvers wordt bezongen, maar de praktijk wijst uit dat met alleen liefzijn en koesteren geen zelfstandige en flinke volwassenen worden gevormd. Behalve zacht en aardig zijn, moeten moeders ook leiding kunnen geven en streng kunnen optreden. Enorm veelzijdig, wij moeders, als de kinderen klein zijn trappen ze op je schoot en als ze groot zijn op je hart. Wij moeten zowel met het één als met het ander om kunnen gaan en er het beste uit halen.

Het is natuurlijk wel zo dat die eindeloze moed opborrelt uit liefde voor het kroost. Nu zijn er wetenschappers die de sterke gevoelens van moederliefde willen afdoen met klinische rapporten over biologische processen die onontbeerlijk zouden zijn voor het voortbestaan van het menselijk ras. Maar daar stinken wij niet in. Hiermee degraderen ze diepgaande gevoelens die ons allen aangaan tot louter steriele wetenschappelijke informatie en daarvoor is het onderwerp te complex. Moeders staan niet alleen aan de wieg, letterlijk, van de volgende generatie, maar geven die generatie ook gedaante.

Natuurlijk zijn kinderen leuk, lief en schattig, maar ze vragen veel zorg, inzet en vooral een groot incasseringsvermogen. Om hiervoor een beetje waardering te laten blijken is Moederdag ingesteld. Even stilstaan bij de opofferingsgezindheid van talloze vrouwen die hun kinderen zo goed mogelijk toerusten voor de maatschappij of om te bedanken voor het geleverde werk als kinderen al volwassen zijn. Het heeft wel iets om moeder de vrouw af en toe te ontlasten van haar zorgtaak. Toch is het jammer dat de commercie zich op deze dag heeft gestort. Moeder bedanken door middel van het bieden van een helpende hand of het geven van een klein cadeautje zou een spontaan gebaar moeten zijn en niet een verplichting die vastzit aan een dag. Op mij maakt het hele circus rond Moederdag de indruk van het afkopen van een schuldgevoel. Moeders zouden niet alleen op Moederdag wat extra aandacht moeten krijgen. Op andere dagen wanneer de moed haar in de schoenen zinkt en ze echt behoefte heeft aan wat hulp, een aardige opmerking of een kleinigheidje is er weinig wat haar zo opbeurt als een ongedwongen lief gebaar. Toch?

Tineke Voorsluys

Terug naar: Tineke’s Blog