Staking

Er is veel over gezegd, geschreven en het is vooral veel op de tv geweest, de truckerstaking. In eerste instantie gaf ik er niet veel voor, alweer een staking, maar nu, ruim een week later, ben ik geschokt. Het is niet te geloven dat de protesten van een enkele beroepsgroep de maatschappij op een dergelijke manier weten te ontwrichten.

Ik wil hier even geheel voorbijgaan aan hun eisen, aan wat de inwilliging daarvan voor het land betekent of wat eventuele politieke achtergronden waren of zijn. Feit is dat vrijwel iedereen met deze staking in meer of mindere mate in de problemen is gekomen. Dat kinderen niet naar school konden en in supermarkten groenten, fruit, eieren en vlees opraakten was niet zo erg. Vooral die kinderen zullen het niet vervelend gevonden hebben en behalve vers was er meer dan genoeg eten in de winkels.

Dat meteen in het begin de brandstof op was, was al een stuk minder. Daarmee komt niet alleen het simpele reizen in gevaar, maar ook essentiële diensten als bijvoorbeeld ziekenvervoer en de bevoorrading van van alles en nog wat. Goeie les, als de brandstof op is, loopt alles vast.

Dat gebrek aan brandstof heeft voor regelrechte verschrikkingen gezorgd. Dat er op de markt geen vers eten was, is tot daaraantoe, dat datzelfde eten op bedrijven ligt weg te rotten is zonde, dat beesten niet meer gevoed konden worden, was een ramp!! Ik heb het gelukkig niet meegemaakt, maar ik heb gehoord van bedrijven waar dieren achter elkaar doodgingen van de honger en kannibalisme bedreven. Afschuwelijk!!

Zo’n noodtoestand is trouwens, behalve alle akelige bijwerkingen, ook een interessante eyeopener over de menselijke natuur. Mensen die benzine stalen uit de tanks van ziekenwagens, die achterlijke hoeveelheden eten kochten in supermarkten waarmee ze tekorten creëerden die er eigenlijk niet waren, brandstof mengden met waardeloze producten en dan ook nog de prijs lekker opschroefden, probeerden artikelen tegen woekerprijzen te verkopen. Tja, van je medelijders moet je het wel hebben.

De staking is voorbij, de normale gang van zaken herstelt zich langzaam. Maar de, vooral financiële, gevolgen van deze staking krijgen we nog te verwerken. Vele bedrijven hebben hun normale onkosten gehad zonder inkomen, en dat meer dan een week lang… Dat is niet zomaar opgelost. Persoonlijk kan ik alleen maar dankbaar zijn dat onze coöperaties een manier gevonden hebben om de eerste financiële klap voor de leden een beetje op te vangen.

Ja, ik ben deze week diep onder de indruk gekomen van de schade die een staking aan kan richten. Dat mensen in noodsituaties zich ongelofelijk egoïstisch kunnen gedragen weten we allemaal natuurlijk wel, maar tijdens zo’n noodtoestand word je daar weer eens met je neus opgedrukt en dat is dan toch een teleurstelling. Maar goed, het is voorbij. Ik heb vers fruit en groenten enorm gemist en ik heb mezelf voorgenomen mijn groentetuin in ere te herstellen, maar eerst ga ik straks enorm genieten van een banaantje en een appel. Geluk zit in kleine dingen. En daarna ga ik zo snel mogelijk vergeten hoe bijzonder het is dat een supermarkt constant van alles te koop heeft om daarmee deze nachtmerrie achter me te laten.

Tineke Voorsluys

Terug naar: Tineke’s Blog